Dongeng Sunda

Dongeng Sunda – Sebagai contoh dongeng sunda kali ini saya memposting tentang cerita salah satu walin songo tepatnya di jawabarat. Dongeng sunda sunan gunung jati ini menceritakan kisah penyebaran agama islam di jawa barat. Semoga salah satu contoh dongeng sunda ini bermanfaat bagi sobat semua. Baca lagi contoh dongeng sunda lainnya di contoh dongeng sunda singkat yaa.

Sunan Gunung Jati

Saujaring carita, Sunan Gunung Jati kantos bumén-bumén di nagri Cina. Nyebarkeun agama Islam, malah dugi ka muka pasantrén. Sajaba ti ngawulangkeun bagbagan agama Islam, Sunan Gunung Jati ogé kaceluk tiasa  nujum,  cariosanana  saucap  nyata,  saciduh  metu.  Tina  katiasana, atuh  rokaya  santri-santrina beuki  seueur baé, geus karuhan nu ngadon tataros mah beurang- peuting teu weléh ngabrul.

Kocapkeun maharaja Cina  terangeun yén di nagrina aya waliullah anu nyebarkeun agama Islam. Terangeun ogé kana katiasana, najan dina manahna tetep masih cangcaya. Malah anu dipikapaur mah, pangpangna sieun kaéléhkeun pangaruh. Laju Sang Maharaja  téh milari akal pikeun  ngusir Sunan Gunung Jati maké jalan lemes.

Maharaja Cina kagungan putri anu  jenenganana Anyontin, kacida geulisna  jeung  pohara  dipikameumeutna.  Sang  Putri  laju  disaur  ku  ramana, dibadantenan bari diharéwosan. Satutasna kitu putri Anyontin mundut  didangdosan,  nganggo  sinjang  mangrangkep-rangkep.  Ari  di jero sinjangna diganjelan ku bokor kuningan anu bunder. Tuluy dibébérés kalawan rapi, nepi ka sabréhan mah siga pisan putri téh keur kakandungan. Maharaja Cina nimbalan nyaur Sunan Gunung Jati di pasantrén kalawan harita kénéh kudu kabawa ngadeuheusan ka karaton.

Kacaturkeun  Sunan  Gunung  Jati  parantos  sumping  ngadeuheus. Maharaja Cina pok nyarios, “Kaula ngahaja ngondang andika. Lain waé lantaran hayang papanggih, kaula  téh boga anak awéwé hiji-hijina anu jenenganana  Anyontin.  Kaula  téh  hayang  nyaho  naha  ieu  anak  kaula téh  keur  kakandungan  atawa  heunteu  jeung  iraha  kira-kirana  baris ngalahirkeunana.  Tapi  awas!  Lamun  engké  andika  salah,  andika  baris diusir ti nagri Cina. Kami teu suka ka jelema anu sok ngabobodo nipu ka batur téh! Kitu tah maksud kaula ngondang téh.”

Sunan  Gunung  Jati  imut,  lajeng  ngawalon,  “Gusti,  numutkeun pamendak  abdi,  putra  Kangjeng  Gusti  téh  nuju  bobot. Malah  ayeuna parantos bulan alaeun, moal lami deui ogé baris babar. Taya sanés mung ku kersaning Gusti Allah Anu Maha Kawasa.”

Barang  nguping  cariosan  Sunan Gunung  Jati  kitu,  teu  kaampeuh Maharaja Cina gumujeng ager-ageran. Anjeunna parantos hasil ngalejokeun Sunan Gunung Jati. Dawuhanana, “ Héh, Sjarif Hidayat! Andika téh palsu ari kitu mah. Pandita hina! Tukang nipu  rayat! Geuning ka kami  jeung ka Nyi Putri ogé kélu wani ngabobodo. Yeuh, bisi andika teu nyaho, Nyi Putri téh teu kakandungan teu sing, da can nikah-nikah acan. Melendung sotéh pédah baé sampingna diganjelan ku bokor. Ayeuna kénéh andika indit! Indit! Ulah cicing di nagri kami…”

“Nun  Gusti  Maharaja!  Dawuhan  Gusti  katampi  ku  asta  kalih. Nanging, upami sim abdi parantos mios ti dieu, nembé  Gusti baris uninga yén Nyi Putri téh leres bobot…”

“Montong loba omong tukang tipu! Ayeuna kénéh …indit!”

Sunan Gunung Jati henteu terus mulih ka Cirebon, tapi angkat heula ka Karajaan Baniisrail di Tanah Arab,  seja mapagkeun  ibuna  anu  badé dicandak  ka Cirebon. Angkatna  numpang  kana  kapal  dagang,  kaitung lami angkleung-angkleungan di laut.

Kacaritakeun di lebet karaton, Maharaja Cina, pohara kagéteunana. Malah nepi ka molotot-molototkeun  socana  awahing ku hayang yakin. Héran jeung kagét anu pohara duméh putri Anyontin téh enyaan geuning bobotna. Nyi putri nya kitu deui, ceurik lolongséran bari sasambat ka nu janten ibu-ramana.

“Aduh,  Ibu, Ama,  ku  naon  geuning  abdi  bet  kieu? Ku  naon  atuh geuning abdi téh jadi leres-leres ngandung sakumaha anu disaurkeun ku Sunan Gunung  Jati? Ama, kumaha atuh abdi ayeuna? Leuh,  isin  teuing ku sadayana abdi kakandungan bari jeung teu gaduh salaki… telasan baé, Ama, abdi telasan! Isin teuing, duh, Ama…”

Nurutkeun adat Cina harita, kacida goréngna  jeung hinana  lamun hiji parawan  reuneuh  teu pupuguh méméh kawin  téh. Saumur hirupna baris naggung wiwirang, seug komo ieu ninggang di putri raja pisan. Lain baé wirang, tapi moal boa baris guyur sanagara.

Dina  kaayaan  kitu,  kapaksa  maharaja  nibankeun  putusan,  yén Anyontin  kudu  dibuang  ka  laut  sangkan  anjeunna  teu  kawiwirangan. Barang pok maharaja nibankeun putusan, praméswari ngajerit.

“Deudeuh  anaking  Anyontin,  hidep  rék  dibuang  ka  laut.  Aduh anaking anu teu tuah teu dosa, naha atuh mana goréng teuing milik diri téh. Meureun hidep baris  jadi parab  lauk engké di  laut. Duh! Deudeuh teuing anaking, kakasih aing!”

Sabada tarapti, bring arangkat ka basisir. Teu cacaangan da ngarah taya anu nyahoeun. Nepi ka basisir, Anyontin ditaékeun kana parahu anu taya kamudian, taya dayungan. Pék dikedengkeun lalaunan, da Anyontin téh  ti barang bral miang  ti karaton ogé kapiuhan  teu éling-éling. Tuluy parahu téh disurungkeun ku ramana, soloyong ka tengah lautan.

Sakabéh  anu  nyaksian,  careurik,  awahing  ku  sedih,  teu  téga nénjona.

Kocapkeun,  basa  kapal  nu  ditunggangan  ku  Sunan  Gunung  Jati balabuh di Cirebon, jrut Sunan Gunung Jati sareng ibuna lungsur. Tuluy arangkat  ka  basisir,  rék  ngajugjug  Gunung  Jati  Sembung.  Sabot  kitu, katingali  aya  parahu  leutik  nyoloyong  nyampeurkeun,  beuki  deukeut-beuki  deukeut.  Reg  Sjarif  Hidayatulah  lirén  heula  bari  nyidik-nyidik parahu anu beuki deukeut téa.

Kacida kagét  jeung héraneunana Sunan Gunung Jati barang ningal nu  tumpak  parahu,  sihoréng  putri Anyontin  putra Maharaja  Cina  téa. Sidik katingal yén Nyi Putri nuju kakandungan. Ras baé anjeunna émut kana  lalakonna di nagri Cina  basa Maharaja Cina nyangka ngabobodo tepi ka ngusirna. Lajeng Nyi Putri téh dihanjatkeun.

Ari putri Anyontin ngan bengong baé, lantaran acan jejeg émutanana. Tapi sanggeus rada lila mah émuteun yén jelema anu dipayuneunana téh  Sunan Gunung  Jati. Buru-buru putri  téh sujud sideku ka anjeunna. Pok ampun-ampunan, neda dihapunteun sarta nyuhunkeun  tulung sangkan mulang  deui  ka  asal. Nepi  ka  inghak-inghakan  nangis  duméh wirang kakandungan kalawan teu kagungan carogé.

Kocapkeun,  panuhun  putri  Anyontin  téh  dicumponan  ku  Sunan Gunung Jati harita kénéh. Putri Anyontin diwulang maca sahadat pikeun asup  Islam.  Sanggeus  putri  Anyontin  ngucapkeun  sahadat,  ujug-ujug burusut baé bokor jeung sinjang-sinjang nu dipaké ganjel patuanganana téh marurag,  arudulan,  sarta  patuangan  putri Anyontin  téh  lépét  deui sabihara-sabihari.